Mijn Barlavento

In mijn hart bewaar ik een zwart-wit beeld van de Algarve. Vaak doop ik het in kleuren, kleurrijk of gedempt, afhankelijk van het. Ik versier het beeld met wisselende verhalen.

Het noemt de rotsachtige Algarve met zijn schilderachtige baaien ook wel Barlavento. "Met het gezicht naar de wind" zou het kunnen vertalen. Ik hou van het woord en de houding die erbij hoort. In "het drukt Barlavento uit", melancholie en zwerflust. "Fado" is de naam van de melancholische muziek van dit land, die dergelijke stemmingen weerspiegelt.

De Atlantische Oceaan neemt de voorste helft van mijn foto in. De branding rolt over het strand. De golven van de helderblauwe zee zijn zacht en kalm. Vandaag waait er geen wind op de golven.

Een twintig meter breed fijnkorrelig zandstrand loopt landinwaarts. Veel naar zon snakkende mensen leven zich uit in zorgeloos badplezier. Ik ruik zomer, ik wil koffers pakken. Hoog aan de diepblauwe middaghemel zendt de zon haar glorieuze licht. De schaduwen zijn kort. Dicht bij groen-gele en roest-rood-gouden vissersboten op het strand. Ze zijn herkenbaar aan de hoge voorsteven, zelfs van veraf.

Honingkleurige rotsen kenmerken de Barlavento. Elke vierkante meter van deze rotsachtige baai is met gebouwen bedekt. Alleen de met klimop begroeide rotspartij aan de linkerkant van de foto laat de ondergrond doorschijnen. De rots, die ongeveer vijftig meter hoog is, geeft vorm en steun aan de nederzetting. Soms vergelijken bezoekers deze kleine baaien met amfitheaters. Langwerpige platte gebouwen strekken zich over elkaar uit in de krapste ruimten. Alle vensterogen zijn naar de zee gericht.

De onopgesmukte, witgekalkte huizen zijn functioneel en sober. Alles is ondergeschikt aan de dwang van de schaarse bouwgrond. Een vestingmetselwerk van ruwe, donkerbruine steenblokken domineert het midden van het beeld. Donkere venstergrotten doorbreken de vestingmuur. Rond de muren groeien de rijen huizen tegen de helling omhoog. Links van de rotspartij opent zich de baai. Er is plaats voor moderne gebouwen met meerdere verdiepingen en vakantieappartementen.

Het spel van de getijden heeft de Algarve altijd blootgelegd. Vreemde volkeren hielden het land bezet. Feniciërs, Carthagers, Kelten, Romeinen, Visigoten en vele anderen kaapten elkaar de macht toe. De vestingmuur kondigt dit bewogen verleden aan. Nog steeds zoeken de mensen beschutting en veiligheid in de witte huizen wanneer de zee woedt. Nu bezetten toeristen het land, en slechts voor een paar maanden per jaar. Barlavento zit in mijn hart. Ik droom van zuidelijke winden.

Impressum       Privacy     Afbeeldingen: www.pixabay.com