Fruitplezier in rood en groen
Of het nu kersen, bessen of druiven zijn - rode vruchten zijn altijd verleidelijk. De reden hiervoor wordt aangegeven door de ecologische biochemie, die zich richt op de interactie tussen planten en dieren om soorten in het wild te behouden. De kers, bijvoorbeeld, wil gegeten worden.
Wanneer de vogel het vruchtvlees heeft opgegeten, gooit hij de kersenpit elders weg en geeft hij de kers de kans om zich opnieuw te planten. Maar de heerlijke vruchten verwennen niet alleen de vogel maar ook ons met een waardevolle voedingsstoffencocktail van verschillende suikers, fruitzuren, vitaminen, mineralen en elke hoeveelheid secundaire plantaardige stoffen. Polyfenolen behoren tot deze laatste. Een subgroep, de anthocyanen, geeft de kers zijn rode kleur. Veel van deze secundaire plantaardige stoffen beschermen het hart, de bloedvaten en elke afzonderlijke cel in het lichaam. Canadese onderzoekers ontdekten ook dat kersen een urinezuurverlagende werking hebben, d.w.z. dat zij een preventieve werking hebben tegen jichtaanvallen.
Men kan kersen ook overbrengen op kersensap. Daarin worden de vruchten van de zomer verpakt in flessen voor de winter. Niet alleen het rijke rood en de heerlijke smaak van de vruchten blijven erin, maar ook een overvloed aan gezondheidsbevorderende waardevolle stoffen.
Energiecentra in het groen
Chlorofylen vormen het groen van planten. Ze zijn ook verantwoordelijk omdat de plant met de energie van de zon uit kooldioxide en water nieuwe koolhydraten kan aanmaken en laten groeien. Met sla of groenten op het bord komt deze energie, samen met het chlorofyl, ons ten goede. Om het groen te behouden zijn zachte verwerkingsmethoden nodig, want chlorofylen zijn licht-, hitte-, alkali- en zuurlabiel. Ze scheiden zich dan af van de magnesiummolecule in het midden van de verbinding en het rijke groen wordt olijfbruin. Bij het koken van bonen, erwten, spruitjes of spinazie worden deze kleurveranderingen vaak waargenomen. Korte en hoge kooktemperaturen, zoals blancheren, zorgen ervoor dat de kleur beter behouden blijft.
Chlorofyl geeft ook zijn magnesium af in het maagdarmkanaal. Dit mineraal migreert naar het metabolisme waar het belangrijke functies overneemt in de energievoorziening voor alle activiteiten. Het scheidt het chlorofyl uit. Daarvoor bindt het echter nog bestaande kankerverwekkende stoffen en stoot deze gelijkmatig uit, zoals ook bleek uit een reeks celexperimenten. Chlorofyl heeft veelvoudige positieve werkingen - en doet dus zijn groene kleur van hoop en vertrouwen eer aan.
Auteur: Brigitte Neumann
Impressum Privacy Afbeeldingen: www.pixabay.com