Houdini zal niet sterven (kort verhaal)

Karl-Heinz is mijn charmante oudere broer. Hij is dertien en gaat naar de middelbare school. Iedereen vindt hem geweldig, ik niet.

Hij kan niet toveren zoals tante Hildegard dat kan. Maar hij houdt iedereen voor de gek zodat ze schreeuwen en bang worden dat hij in zijn tong snijdt of in zijn maag snijdt. Als zijn optreden voorbij is en er geen bloedspatten zijn en iedereen geklapt heeft, aait papa over zijn hoofd en kijkt de kring rond en zegt: "Is hij niet prachtig, deze jongen?"

Karl- Heinz goochelt met scheermesjes als collega's mijn vader bezoeken. De truc is als volgt: Hij opent een pakje nieuwe mesjes. Iedereen kan zien dat ze scherp zijn. Je kunt er zelfs karton mee snijden. Dan slikt hij de mesjes in. Hij bijt een draad van een garenrol. Daarna slikt hij het door. Dan drinkt hij een glas melk in één keer leeg. De scheermesjes zitten allemaal vast aan de draad, die hij eruit trekt. Hij laat zijn tong zien, zodat iedereen kan zien dat er geen sneetjes zijn en dat er niets bloedt.

Mijn broer was de enige die me vertelde over de scheermesjes truc. Maar ik kan niemand vertellen dat hij de scherpe mesjes niet inslikt. Hij neemt botte in zijn mond, die ook van een draadje zijn voorzien en verbonden met de garenklos. Deze is hol in het midden, en de mesjes met de draad gaan er in. Hij slikt de scherpe mesjes niet in, maar spuugt alles in de melk. Dat is hoe de truc werkt.

Ik weet niet of de truc de bezoekers zo interesseert als ze doen voorkomen. De gasten geven mijn broer schouderklopjes en zeggen hem dat hij een tweede Houdini is. Ze moeten hem vleien omdat mijn vader hun baas is. Mijn vaders gezicht ontspant zich tot een brede glimlach als je zoiets aardigs over Karl-Heinz zegt.

Vorige maand zijn we met de hele familie naar de bioscoop geweest. Er draaide een oude film. Hij heette "Houdini, Koning van de Verscheidenheid". Ik droomde altijd over die film daarna. Het was zo griezelig hoe de beroemde ontsnappingskunstenaar met zijn hoofd vastgeketend in de watertank hing. Hij kon zichzelf niet bevrijden omdat zijn blindedarm was gebarsten. De brandweer sloeg het aquariumglas stuk. Maar toen kon hij het onmogelijke niet meer overleven. De beruchte escapoloog was bewusteloos en overleed later.

Mijn tante Hildegard kan geen trucs zoals Karl-Heinz. Maar ze is een magische heks en weet hoe ze een spreuk moet uitspreken. Ze is verkoopster in een speelgoedwinkel om de hoek. Als ze naar onze foto's kijkt, sluit ze haar ogen en verzint ze griezelige toververhalen. Ze zijn niet zo eng als de truc met het scheermesje. Ze lijken meer op sprookjes waarin alles een happy end heeft.

Een maand geleden vond ik mijn foto van de afgebeten appel in mijn sigarendoos. Naast de foto's van mijn gouden hamster, Fifi. Tante Hildegard keek lang naar de foto. Toen streelde ze er met haar wijsvinger over en zei dat ze met een toverappel een spreuk kon uitspreken. Ze zegt dat kwade spreuken alleen gebruikt worden tegen boze geesten, epidemieën, of ongeluk op de weg.

Ze sneed de appel in tweeën. Toen haalde ze verse munt uit de tuin. Wreef beide appelhelften ermee in. Daarna moest ik hardop zeggen wat ik wenste uit te bannen. Ik vroeg me af wat het belangrijkste was. Ik zei haar dat ik wenste dat Fifi niet meer in de gordijnen zou klimmen. Hij klimt zo snel omhoog. Als je het niet merkt, is hij aan zijn avontuur begonnen. Een paar minuten later, valt mijn hamster op de grond van de bovenkant van het gordijn. Op een dag kan het hem pijn doen. Ik wil ook niet dat Karl-Heinz de scheermesjes door elkaar haalt en de scherpe inslikt. Dat was mijn tweede spreuk. Het derde wat ik wilde, was dat ik 's nachts niet meer over Houdini droomde.

Ik droom liever van de rode afstandsbediende auto. Het is een oude Borgward Isabella. Een maand geleden stond de speelgoedauto in de etalage van tante Hildegard's winkel. Nu is hij verdwenen. Ik wilde de Borgward zo graag voor mijn verjaardag. Nadat ik klaar was met mijn spreuken, kerfde mijn tante een lucifer aan beide uiteinden in een kleine spies. Daarmee verbond ze de appelhelften weer. Daarna wikkelde ze een groen lint om de appel. Ik moest het fruit begraven op een plek die alleen ik kende. De betovering treedt pas in werking als de magische appel vergaan is.

De spreuk werkt goed. Ik droom niet meer over Houdini. Fifi klimt nog steeds op de gordijnen, maar nu voel ik me goed als het gebeurt. Karl-Heinz slikt de scherpe scheermesjes niet in, maar spuugt alles in de melk, zoals hij moet.

Vandaag is het mijn achtste verjaardag. Op mijn kadotafel staat de rode Borgward Isabella met afstandsbediening. Niemand anders uit de klas heeft hem, want Borgwards bestaan niet meer. Karl-Heinz blaast zich op als Napoleon. Hij zegt dat het stom is om appels te begraven. Je kunt ze beter opeten. Ik vind het helemaal niet stom. Want nu weet ik dat je kunt toveren zonder trucs en onzin. Maar alleen als je een magische heks bent...

Impressum       Privacy     Afbeeldingen: www.pixabay.com