Czy kiedykolwiek malowałeś obraz stworzenia, świata, który nas otacza? Nie, nie ołówkiem na papierze, ale przed swoim wewnętrznym okiem. Jeśli chcesz, zamknij na chwilę oczy i namaluj swój obraz budzącej się wiosną przyrody: namaluj słońce i chmury, kwiaty i drzewa, ptaki i ryby, ciebie i mnie.

Być może obrazek, który masz przed oczami, jest taki, jaki znamy z dzieciństwa: prosty, uporządkowany, słońce w lewym górnym rogu, obok kilka chmur, obok siebie kwiat, drzewo, kot i człowiek. Kwiat ma wielkość człowieka, czasem nawet go przewyższa. Na niektórych z nich widać jeszcze motyla lub ptaka przelatującego przez obraz.

Psalm 104 "Panie, jakże wielkie i liczne są Twoje dzieła! Ty je wszystkie uporządkowałeś, a ziemia jest pełna Twoich dóbr", a także pieśń słoneczna Franciszka z Asyżu zapraszają nas do namalowania promiennego obrazu stworzenia, które nas otacza. A tam, gdzie patrzymy, odkrywamy radosny miesiąc maj. Bujny wzrost, pachnący bz, śpiew ptaków sprawiają, że nasze zmysły są szczęśliwe i wolne. Wszędzie tylko słońce?

Wszyscy wiemy, że tak nie jest. Są dni, kiedy niebo jest zachmurzone, a żaden promień słońca nie przebija się przez ponurą szarość nad nami. Świat nie jest tak prosty i słoneczny, jak na rysunku, który narysowałem - a życie wcale takie nie jest.

Jako oświeceni ludzie XXI wieku rozszyfrowaliśmy wiele skomplikowanych zależności - aż po informacje genetyczne, geny roślin, zwierząt i ludzi, wiemy już o nich wszystko.
Nie ma dnia, by nie ukazał się komunikat prasowy informujący o tym, co nowego opracowali naukowcy zajmujący się biologią, inżynierią genetyczną i medycyną. Wczoraj mówiło się o "trawie genowej": genetyk roślin Russell McInnes z Centrum Badań nad Molekularną Hodowlą Roślin w Perth zmanipulował trawę w taki sposób, że jej źdźbła rosną znacznie wolniej. Ponadto trawa ta okazała się odporna, co znacznie ułatwiło pielęgnację trawników na stadionach piłkarskich lub polach golfowych i sprawiło, że częste koszenie trawników stało się przeszłością.

Urządzenie używane do tej manipulacji genetycznej nazywa się pistoletem genowym. Wykorzystuje się w nim maleńkie złote kulki, które pokrywa się odpowiednią substancją dziedziczną i wystrzeliwuje w łodygi.
Na złotym gruncie można mieć nadzieję na kolejny rozwój: Firmy nasienne wyhodowały nasiona niezdolne do rozmnażania. Oznacza to, że kiedy rolnicy zbiorą zasianą kukurydzę lub pszenicę, nie będą już mogli wyprodukować własnego ziarna ze zbiorów i będą musieli co roku kupować nowe nasiona. Dzięki temu firmy nasienne będą mogły zabezpieczyć swoją roczną sprzedaż i nie będą się już obawiać, że rolnicy w krajach rozwijających się będą używać własnych nasion.
A w ostatnią niedzielę, ze względu na czas nabożeństw, ukazała się wiadomość, że amerykański neurolog sfotografował Boga w ludzkim mózgu. Używając specjalnej techniki, sfotografował zmiany w tylnej korze mózgu ludzi, którzy byli pogrążeni w modlitwie lub medytacji. Zmiany te mają powodować zniesienie percepcji przestrzennej i czasowej, a tym samym poczucia nieskończoności. Neuroobrazowanie to dziedzina badań, której celem jest uczynienie Boga widocznym jako zjawisko biologiczne w korze mózgowej każdego człowieka.

Trawa, która już nie rośnie, nasiona, które nie mogą się już rozmnażać, Bóg, który może stać się widoczny jako system biologiczny w korze mózgowej człowieka. Mógłbym kontynuować serię przykładów dotyczących badań nad embrionami, rozwoju komórek macierzystych i wielu innych. Nauka XXI wieku przedstawia stworzenie w innych obrazach niż "tylko słońce i chmury, kwiat, zwierzę, drzewo i człowiek".
A co z obrazkami, które rysowaliśmy przed kilkoma minutami, a które opatrzone były słowami: "Panie, jakże wielkie i liczne są Twoje dzieła! Ty je wszystkie uporządkowałeś, a ziemia jest pełna Twoich dóbr" i "Laudato si o mi signore"? Czy te obrazy wczorajszego świata są dziś zastępowane obrazem nauki? Czy inżynieria genetyczna i medycyna dowiodły, że człowiek jest ukoronowaniem stworzenia?
To zależy od tego, kto ma w ręku pióro, gdy powstaje obraz.

Spójrzmy na naukowca: Naukowcy przedstawiają nam obrazy tego, co zbadali, czyli obrazy swoich własnych działań. Są to obrazy wielkie, gigantyczne w swych skutkach. Tak bardzo ingerują w dzieło stworzenia i w nasze życie, że u niejednego człowieka pojawia się pełne niepokoju pytanie: Dokąd to wszystko prowadzi? Do jakich czynów będzie zdolny człowiek?

Przyjrzyjmy się modlitwie zawartej w 104. psalmie: Nie maluje on obrazu własnych czynów, ale angażuje się w to, co dostrzega poza własną korą mózgową. Angażuje się w wychwalanie Stwórcy (a nie własnej chwały): "Chwalcie Pana, duszo moja! Panie, mój Boże, jesteś bardzo chwalebny; jesteś piękny i ozdobiony. Światłość jest Twoją suknią, którą masz na sobie. Rozkładasz niebo jak dywan, budujesz swoje komnaty nad wodą".

W miniony piątek Prezydent Federalny Johannes Rau wygłosił tradycyjne berlińskie przemówienie pt. "Czy wszystko będzie dobrze? Dla postępu ludzkości". Uznaje w nim wielkie sukcesy nauki, która przyczyniła się do tego wszystkiego, co sprawiło, że nasze życie jest dziś łatwiejsze i dłuższe. Ale pyta też: "Co jest dobre dla człowieka?". Odpowiedź na to pytanie, mówi Johannes Rau, "można znaleźć tylko wtedy, gdy zaplanujemy, uszanujemy i będziemy żyć według własnych zasad etycznych dotyczących naszego życia osobistego i współistnienia ludzi.

Zasady etyczne określają granice, w których działamy. Znamy je jako dziesięć przykazań, jako prawa człowieka, a także jako wymogi ochrony środowiska w celu zachowania stworzenia.
Johannes Rau wzywa naukę, aby nie prywatyzowała tych starożytnych zasad i wartości, ale raczej włączyła je do nauki i badań, abyśmy nie stali się "więźniami koncepcji postępu, dla której punktem odniesienia jest człowiek doskonały".

Wszyscy uważamy, że te postulaty są konieczne. Ktoś je publicznie wyartykułował.

Powinniśmy jednak przyjrzeć się także naszym własnym obrazom.

Zasady etyczne również umieszczają nasze obrazy we wspólnych ramach, nadają im wzajemne relacje. Znamy dary, które sprawiają, że relacje są trwałe: miłość, przebaczenie, życzliwość, dobroć, łagodność, pokój i radość.

Przyjrzyjmy się teraz jeszcze raz naszemu prostemu obrazowi stworzenia: chmura, słońce, poniżej kwiat, drzewo, kot i człowiek. Kwiat może być większy od człowieka.
Ten prosty obrazek wzrusza nas, ponieważ wyraża radość dziecka lub naszą własną radość z malowania. Wzrusza nas, ponieważ odzwierciedla naszą miłość do przyrody. Tam, gdzie dopuszczamy te wartości, miłość, przebaczenie, dobroć, życzliwość, łagodność, pokój i radość w naszych codziennych działaniach i pracy, umieszczamy siebie z naszym własnym obrazem w szerokich ramach dobrych sił boskich, które niosą życie - i które dziś jeszcze dają nadzieję na stworzenie jutra.